Czas radosnego oczekiwania

            Wielokrotnie zastanawiałem się, dlaczego tak wielu ludziom Adwent kojarzy się z czasem pokuty, gdy Katechizm Kościoła Katolickiego wyraźnie stwierdza, że do czasów pokuty należą: okres Wielkiego Postu i każdy piątek jako wspomnienie śmierci Jezusa Chrystusa (KKK 1438). Skąd więc to nieporozumienie? Być może przyczyną tego jest – podobnie jak w Wielkim Poście – fioletowy kolor szat liturgicznych i częstsza niż zazwyczaj zachęta kapłanów do skorzystania w tym okresie z sakramentu pokuty. Jednak fioletowy kolor symbolizuje nie tylko pokutę jest to także kolor oczekiwania i nadziei z pewną domieszkę tęsknoty. Takie znaczenie ma kolor fioletowy w liturgii Adwentu. Oczekujemy na liturgiczne wspomnienie, które upamiętnia zstąpienie na świat Logosu - Słowa, które stało się Ciałem i zamieszkało między nami. Ten czas jest radosnym oczekiwaniem, wypełnionym nadzieją, tak jak czeka się z tęsknotą i nadzieją na długo upragnionego gościa, który swoim przybyciem jeszcze bardziej spotęguję tę radość i nagrodzi czas oczekiwania i tęsknoty.

            Do tego spotkania trzeba się przygotować i nie chodzi tu bynajmniej tylko o zewnętrzne porządki, zakupy i całe przedświąteczne zamieszanie. Trzeba przede wszystkim oczyścić swoje serce w sakramencie pojednania, ponieważ tylko ten, którego serce jest czyste potrafi w pełni przeżywać radość oczekiwania i późniejszego spotkania Emanuela – Boga z nami – ukrytego pod postacią Dziecięcia.

            Główną postacią Adwentu jest Maryja, to Ona jest Niewiastą Oczekującą, która wyśpiewuje swoje radosne Magnificat – wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, święte jest Imię Jego. Wraz z Nią przyjścia Zbawiciela oczekuje całe stworzenie wołając: niebiosa rosę spuście nam z góry, Sprawiedliwego wylejcie chmury. O Jej obecności i o Jej oczekiwaniu przypomina nam świeca roratnia i „Roraty” odprawiane w naszych kościołach w kolorze białym, który jest kolorem radości. Czas naszego radosnego oczekiwania będą odmierzać kolejne świece zapalane na adwentowym wieńcu – zegarze tęsknoty.

            Niech czas Adwentu będzie dla nas prawdziwe radosnym czasem tęsknego wyglądania na przyjście Miłości, która rodząc się w ludzkiej rodzinie uświęciła ją, a przez to ukazała jej godność i nieprzemijającą wartość.

dk. Jacek Jan Pawłowicz

Romanów 2006